Το “Κάστρο του Λευκού Ερωδιού” (Σιρασάγκι-τζο/白鷺城): ακούγεται πολύ πιο ποιητικό από το “Κάστρο του Χιμέτζι” (Χιμέτζι-τζο/姫路城) όμως οι κάτοικοι της πόλης που περιβάλλει το, κατά κοινή ομολογία, ωραιότερο ανάμεσα στα 12 εναπομείναντα “αυθεντικά” (με την έννοια ότι δεν πρόκειται για σύγχρονες ανακατασκευές όπως αυτό π.χ. της Οσάκα) κάστρα της Ιαπωνίας προτιμούν τη δεύτερη ονομασία καθώς, κυριολεκτικά, έχει βάλει την πόλη τους στον χάρτη. Και την έχει μετατρέψει σε έναν από τους πιο αγαπητούς τουριστικούς προορισμούς όχι μόνο του Κανσάι αλλά και όλης της χώρας, όντας η πρώτη ύλη για όνειρα με σαμουράι.
Απομεινάρι της άγριας εποχής της φεουδαρχίας (χτίστηκε το 1333, κατεδαφίστηκε το 1346, πήρε την αρχική του μορφή από τον Τογιοτόμι Χιντεγιόσι το 1581 και την τελική μεταξύ 1601 και 1609 από τον Ικέντα Τερουμάσα, ο οποίος το πήρε σαν δώρο από τον Τοκουγκάουα Ιεγιάσου, για τη συμβολή του στη μάχη της Σεκιγκαχάρα που το 1600 χάρισε στον τελευταίο την ηγεμονία της Ιαπωνίας), το Κάστρο του Χιμέτζι μοιάζει πράγματι με σκηνικό ταινίας εποχής. Και ταυτόχρονα είναι μια υπενθύμιση ότι ο λαός που σήμερα διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο του ευγενικότερου στον κόσμο, ήταν κάποτε από τους αγριότερους και τους πιο αιμοδιψείς.
Τα στατιστικά του κάστρου είναι εντυπωσιακά: Μεγαλύτερο από όλα τα κάστρα της Ιαπωνίας, εξαώροφο, 46 μέτρα ψηλό και με επιφάνεια 2.330 στρέμματα και αποτελούμενο από 83 κτίσματα, άλλα σχετικά με τη στρατιωτική του λειτουργία και άλλα με την καθημερινή ζωή των φεουδαρχών που ζούσαν εκεί και των ακολουθιών τους είναι μόνο μερικά από αυτά. Όμως αυτό που είναι πιο εντυπωσιακό είναι η παρουσία του στην κορυφή ενός λόφου και χωρίς τίποτα να εμποδίζει τη θέα από και προς αυτό. Σε μια χώρα που το να μην ξεχωρίζεις θεωρείται υπέρτατη αρετή, λίγα πράγματα είναι πιο περίοπτα από το Κάστρο του Χιμέτζι.
