Το 1859, όταν το λιμάνι της Γιοκοχάμα άνοιξε για το εμπόριο με ξένες χώρες, το μετάξι ήταν το κυρίαρχο ιαπωνικό εξαγωγικό προϊόν. Μέχρι το 1909 η Ιαπωνία ήταν ο κύριος προμηθευτής μεταξιού παγκοσμίως, εξυπηρετώντας αγορές όπως των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης. Στις αρχές του 20ού αιώνα, ένας πλούσιος έμπορος μεταξιού, ο Τομιτάρο Χαρά (1868-1939) γνωστός και ως Σανκέι Χαρά, ξεκίνησε να φτιάχνει τον κήπο Σανκέιεν (三溪園) στην Γιοκοχάμα και μέσα σε 20 χρόνια δημιούργησε έναν παράδεισο σε μια έκταση 175.000 τετραγωνικών μέτρων. Ιστορικά κτίρια από διάφορες περιοχές της Ιαπωνίας μεταφέρθηκαν στον κήπο, ανάμεσά τους μια τριόρωφη παγόδα που κατασκευάστηκε στα μέσα του 15ου αιώνα στο Κιότο.
Άνοιξε για το κοινό το 1906 και σε έναν εσωτερικό κήπο υπήρχε η κατοικία του Σανκέι Χαρά. Το 1953 η οικογένεια Χαρά δώρισε τον κήπο στο Δήμο της Γιοκοχάμα.
Μέσα στον Σανκέιεν υπάρχει μια λίμνη, ποταμάκια, υπέροχα μονοπάτια και πλούσια βλάστηση με λουλούδια που κάνουν τον κήπο πανέμορφο όλες τις εποχές του χρόνου. Την άνοιξη ανθίζουν κερασιές, αζαλέες και γλυσίνες, το καλοκαίρι ίριδες ενώ η λίμνη μεταμορφώνεται σε ένα στρώμα με χιλιάδες ροζ άνθη λωτού. Στα τέλη του φθινοπώρου ο κήπος παίρνει τα κοκκινοκίτρινα εντυπωσιακά χρώματα ενώ τον χειμώνα ανθίζουν καμέλιες, νάρκισσοι και οι δαμασκηνιές (ούμε) που προμηνύουν τον ερχομό της άνοιξης.
Ο Σανκέιεν απέχει περίπου μισή ώρα με το λεωφορείο από τον σταθμό της Γιοκοχάμα.
Ήταν εξοχικές κατοικίες του Οίκου Κίι των Τοκουγκάουα στο νομό Ουακαγιάμα νότια της Όσακα και χρονολογούνται από το 1649. Αργότερα μεταφέρθηκαν στην Όσακα και το 1917 ολοκληρώθηκε η μετεγκατάστασή τους στον Σανκέιεν. Αποτελούν τα κύρια κτίρια του εσωτερικού κήπου.
Η τριώροφη παγόδα χτίστηκε το 1457 σε ένα ναό στο Κιότο και μεταφέρθηκε εδώ το 1914. Είναι το παλαιότερο κτίριο του Σανκέιεν.
Αυτό το κτίριο πιστεύεται ότι χτίστηκε το 1623 στο κάστρο Νιτζό του Κιότο, από τον Τοκουγκάουα Ιεμίτσου, 3ο σόγκουν της δυναστείας των Τοκουγκάουα. Μεταφέρθηκε στον Σανκέιεν το 1922.Δωμάτιο τσαγιού. Εντύπωση κάνει ο ασυνήθιστος συνδυασμός της αχυροσκεπής με την στέγη από βότσαλα.Αγροικία με τη χαρακτηριστική αρχιτεκτονική τεχνοτροπία «γκασό». Χρονολογείται από το πρώτο μισό του 19ου αιώνα και βρισκόταν σε ένα χωριό δίπλα στο διάσημο παραδοσιακό χωριό Σιρακάουα-γκο στο νομό Γκίφου. Μεταφέρθηκε στον Σανκέιεν το 1960. Παρακάτω βλέπετε και το εσωτερικό του.
Χτίστηκε σε έναν ναό στο Κιότο το 1591 (αργότερα ο ναός εγκαταλείφθηκε) από τον ξακουστό σαμουράι και νταϊμιό Τογιοτόμι Χιντεγιόσι και στέγαζε ένα πέτρινο μνημείο για την υγεία και μακροζωία της μητέρας του. Μεταφέρθηκε στον Σανκέιεν το 1905.Αυτή η πύλη κατασκευάστηκε γύρω στο 1708 και ήταν τμήμα ενός ναού στο Κιότο. Μεταφέρθηκε στον Σανκέιεν στις αρχές του 1900 και ήταν η είσοδος για τον εσωτερικό κήπο όπου ήταν η κατοικία της οικογένειας Χαρά.
Η κύρια αίθουσα (κατασκευάστηκε στα μέσα του 16ου αιώνα) του ναού Τομιότζι, το ναό από όπου προέρχεται και η παγόδα. Ο ναός βρισκόταν στο Κιότο και μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο είχε υποστεί μεγάλες ζημιές από τυφώνα. Στον Σανκέιεν μεταφέρθηκε το 1987.
