Αν και αποτελούσε από πολύ παλιά όνειρο αρκετών Ιαπώνων η ανάβαση στην κορυφή του Φούτζι-σαν, οι περισσότεροι προτιμούσαν να θαυμάζουν την καθηλωτική ομορφιά του από μακριά. Την περίοδο του Έντο (1603–1868) μια θρησκευτική ομάδα-κίνημα με την ονομασία «Φουτζίκο» (富士講) προσέδωσε στην ανάβαση μαζικό και τελετουργικό χαρακτήρα (μέχρι τότε ανέβαιναν στο βουνό κυρίως οι ορεσίβιοι μοναχοί της θρησκείας Σουγκέντο) διοργανώνοντας προσκυνηματικές εκδρομές στο Φούτζι-σαν. Η μεγάλη ζήτηση καθιστούσε δύσκολη τη συμμετοχή όλων και επίσης υπήρχαν πολλοί που δεν μπορούσαν να ανέβουν στο βουνό για λόγους ηλικίας, υγείας ή γένους (μέχρι το 1872 απαγορεύονταν στις γυναίκες να προχωρήσουν μετά τον 2ο Σταθμό). Τη λύση έδωσε η δημιουργία από τη Φουτζίκο μικρών λοφίσκων με ύψος λίγων μέτρων, των Φουτζιζούκα (富士塚), κυρίως σε ναούς στο Τόκιο ή γύρω από αυτό, που αναπαριστούσαν το Φούτζι-σαν και τη διαδρομή με τους δέκα σταθμούς μέχρι την κορυφή.
Ένα από τα Φουτζιζούκα που σώζονται μέχρι σήμερα και μπορείτε να ανεβείτε (υπάρχουν και άλλα τα οποία είναι πολύ χαμηλά και απλώς αναπαριστούν το Φούτζισαν χωρίς δυναντότητα ανάβασης) βρίσκεται στο σιντοϊστικό ναό Χατονομόρι Χάτσιμαν (鳩森八幡神社) στην περιοχή Σενταγκάγια του δήμου Σιμπούγια. Έχει ύψος 6 μέτρα, χτίστηκε το 1789 και έχει ανακηρυχθεί από την Μητροπολιτική Κυβέρνηση του Τόκιο πολιτιστική κληρονομιά. Οι πέτρες στην κορυφή προέρχονται από το Φούτζι-σαν.
Στο επόμενο «ταξίδι» μας θα είμαστε ξανά στον Χατονομόρι Χάτσιμαν, για άλλο λόγο, το σόγκι (το ιαπωνικό σκάκι).
Φωτογραφίες: Junko Nagata © IAPONIA.GR
Η ανάβαση στο Φουτζιζούκα
Η θέα από την κορυφή
ΧΑΡΤΗΣ